De onderstroom… voelbaar als een continue, bepalende onderbewuste kracht… vaak trekt het aan me, naar beneden, naar duistere plekken in mezelf waar ik liever niet wil zijn… daar leeft de angst, de pijn, dat wat ondraaglijk lijkt… Soms nodigt het me uit, speels en vrolijk, om mezelf te laten zakken en over te geven aan deze oerkracht en levendigheid… Als ik me verbind met mijn onderstroom voel ik me levend en vitaal, voel ik me in verbinding met mijn hart, mijn ziel en voel ik de hoge toppen van zowel mijn vreugde als de diepe dalen van (mijn) verdriet. Alles is echt, levend en vibrerend en ik voel de harteklop van het universum in mezelf samenvallen met mijn eigen harteklop. In deze onderstroom ben ik in contact met wat er in mij leeft, wat gezien, gehoord, omarmd, getroost, bemoedigd en gesteund wil worden, mijn schaduw en mijn licht. Hier voel ik me thuis bij mezelf.
In de bovenstroom is mijn denken en mijn ego leidend, ga ik van het een naar het ander, vluchtig, me niet echt verbindend met wat ik doe of lees… afleiding, dagelijks voorbijkomende dingen die mijn aandacht schijnbaar gevangenhouden… Hier leef ik vanuit gewoontepatronen en vanuit allerlei overtuigingen, die me vervolgens in de stress en angst brengen om niet goed genoeg te zijn, steeds hoger en hoger, weg van de grond in mezelf… Dan groeit het verlangen naar de echtheid en puurheid van mijn onderstroom… en laat ik mezelf weer zakken en dompel ik me onder in mijn onderstroom.
Er zijn tijden geweest dat ik hier geen keus in had, dat ik me niet bewust was dat ik in de bovenstroom leefde en dat ik alleen een vaag gevoel had dat het ook anders kon zijn. En dat ik me op andere tijden gegrepen voelde in de onderstroom met alle pijn en angst en ondraaglijke dingen en dat ik niet wist hoe snel ik daar van weg moest…
Inmiddels ben ik een hoop levenservaring en wijsheid verder en weet van de complexheid van ons menselijke bestaan en wat daar allemaal op inwerkt.
Ik weet hoe ik kan laveren in de onderstroom. Ik besteed tijd en aandacht aan hervinden wat verloren is en helen wat gewond is. Daardoor is de onderstroom een thuis, een fijne plek om te Zijn, waar ik rust in mijn eigen grond… En van waaruit ik aan het werk kan gaan in jouw onderstroom. Wat geniet ik ervan om jou daar te ontmoeten…
